AMBASADORZY KOŚCIOŁA POKOJU
Tłumaczenie tekstów o Kościele Pokoju w Świdnicy było wielowymiarowym przedsięwzięciem, które łączy kultury oraz przybliża polską historię każdemu, kto ten Kościół odwiedza. Jego historia opowiada o wierze obywateli XVII stulecia, którzy pomimo wielu trudności i ograniczeń zjednoczyli się, aby utworzyć coś, co utwierdzi siłę ich jedności. Drewniany Kościół swym istnieniem namacalnie potwierdza, że kiedy odważne serca jednoczą się w wierze, cuda się zdarzają. Drewniane ławki kościoła były świadkami wielu łez i pokory, a jednocześnie odwagi i przekonania, że wszystko jest zgodne z wolą Boga oraz że człowiek uczy się bycia szczęśliwym pomimo wszystko przez całe życie.
Tłumaczenie tekstów było wyzwaniem, dlatego też chciałam serdecznie podziękować tym odważnym, którzy podjęli się tej pracy, mianowicie Arsenowi, który wspierał tą ideę od samego początku, Suliddinowi, który zaangażował przedstawicieli Ambasady Azerbeijdżanu oraz Tatsianie. Nagranie tekstów, choć na początku wydawało się proste, okazało się kolejnym wyzwaniem, które się udało pokonać dzięki zaangażowaniu Aleksieja Andrushko, realizatora opracowań wszystkich wersji językowych.
Zbliżenie kultury polskiej i kultur naszych jest na tyle ważne, na ile potrzebne jest nam poczucie domu, który szanujesz i który rozumiesz. Czytając historię Kościoła Pokoju, wyobrazić sobie można, ilu ludzi się poświęciło, aby ten obiekt przekroczył logiczne granice czasu. Jego historia przypomina, że trzeba codziennie dbać o dziedzictwo, aby utwierdzało nas w tym, że dla odważnych wszystko jest możliwe, że śmiałość i odpowiedzialność są wartościami aktualnymi w każdym stuleciu. Przykład Kościoła Pokoju i tych ludzi, którzy go zbudowali przypomina, że powinniśmy być realistami, ale wierzyć i robić rzeczy z pozoru niemożliwe.
