PRZEZ BAJKĘ DO RADOŚCI: MALOWANIE ŚCIAN SALI W PRZYCHODNI DLA DZIECI

„Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”
Janusz Korczak

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, w bajecznym Lublinie mieszkali dobrzy czarodzieje, którzy pragnęli zmienić świat na lepszy. A że zyskali potężne wsparcie z Ministerstwa Kirklanda, mogli dokonywać prawdziwych cudów! Pewnego dnia magowie stanęli przed nie lada wyzwaniem: chcieli przywrócić chorym dzieciom uśmiech na twarzy. Długo głowili się nad tym zadaniem, aż w końcu postanowili zaprosić dziatwę do tajemniczego lasu, w którym czekała na nią śliczna Mawka…

W tak krótki i zabawny sposób chcieliśmy przybliżyć czytelnikom esencję projektu o nazwie „Przez bajkę do radości: malowanie ścian sali w przychodni dla dzieci”, który lubelski zespół zrealizował wiosną tego roku w ramach konkursu mini-grantów dla stypendystów Kirklanda. Należy powiedzieć, że była to kwiecista, ale kręta droga, na której jednak spotkaliśmy sporo dobrych, otwartych i pomocnych ludzi. Poza tym przez cały czas pracy nad projektem przyświecał nam szlachetny cel: ułatwienie trudnych pod względem psychologicznym zabiegów dla dzieci i zapewnienie im odrobiny pozytywnych emocji podczas dużego wyzwania w ich życiu. Pięknie udekorowane przez nas ściany powinny pobudzić wyobraźnię dzieci i pochłonąć ich uwagę podczas uciążliwych badań. To zwiększy skuteczność pracy lekarzy, a także uchroni dzieci przed niepotrzebnym stresem. Myśl o uśmiechach przyszłych małych pacjentów, które – mamy nadzieję – będą pojawiały się na widok namalowanych przez nas obrazów, niewątpliwie dodawały otuchy naszemu zespołowi, zwłaszcza w chwilach, kiedy sami czuliśmy się załamani.

Aniołem stróżem, który na każde zawołanie wyciągał swoją pomocną dłoń, była animatorka zespołu lubelskiego – Mariia Dehtyarenko. Właśnie jej – notabene absolwentce Programu Kirklanda – zawdzięczamy znalezienie ośrodka medycznego, który zgodziłby się na nasz pomysł, a należy podkreślić, że było to jedno z najtrudniejszych zadań, którym powinniśmy byli sprostać. Wybór padł na przychodnię SZM „Intermed” (ul. Bartosza Głowackiego 35, 20-060 Lublin), której władze zgodziły się na wspólny eksperyment, gościnnie otworzyły drzwi do jednej z sal przychodni i w pełnym zaufaniu pozwoliły nam na twórczą ekspresję pod nadzorem artystki. Składamy na ręce pana dr. n. med. Piotra Okońskiego, Wiceprezesa Zarządu, serdeczne podziękowania za owocną współpracę oraz życzliwość, której doświadczyliśmy od samego początku realizacji projektu.

Należy podkreślić, że współpraca z przychodnią SZM „Intermed” miała dodatkową zaletę: w udostępnionej dla nas sali bowiem przyjmowane są przede wszystkim ukraińskie dzieci, w tym dzieci uchodźców. W związku z tym pragnęliśmy nawiązać w obrazach do znanych dzieciom bohaterów i odwołaliśmy się do nowej ukraińskiej kreskówki „Mawka i strażnicy lasu” (postać z ukraińskiej mitologii). Kreskówka nie tylko cieszy się popularnością w Ukrainie, lecz także jest obecnie wyświetlana w polskich kinach. Wykorzystując tę fabułę w obrazach na ścianie jednej z sal przychodni, przyczyniliśmy się również do popularyzacji ukraińskiej kultury w Lublinie, co z kolei przekłada się na wzmocnienie integracji dwóch sąsiadujących narodów – Polaków i Ukraińców.

Niepoślednią rolę w projekcie odegrała Olena Kovalenko – ukraińska artystka, specjalizująca się w petrykiwce, czyli w ludowej sztuce zdobnictwa dekoracyjnymi malowidłami o motywach kwiatowych i zwierzęcych (w 2013 r. wzory petrykiwskie zostały wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO). Wskutek wojny twórczyni ludowa musiała opuścić dom rodzinny i przeprowadziła się do Lublina. Stało się to dodatkową motywacją do współudziału w projekcie, w którym pojawiają się ukraińskie tematy. Ponadto godny pochwały jest fakt, iż ok. połowy swojego wynagrodzenia artystka przekaże na cele charytatywne, związane z Ukrainą. Nawiasem mówiąc, w poszukiwaniu artystki lubelskiemu zespołowi również pomogła animatorka, za co gorąco dziękujemy. 

Olena Kovalenko najpierw narysowała szkice do obrazów, a następnie wraz z Kirklandystami urzeczywistniała swój pomysł na ścianach sali w przychodni. W obrazach przeplatają się różne wątki: można tu odnaleźć bohaterów ukraińskiej kreskówki, motywy petrykiwki, łącznie z imitacją ukraińskiego haftu, a także symbole narodowe.

Koordynatorem projektu, czuwającym nad sprawnym przebiegiem całego procesu, była pisząca te słowa Khrystyna Nikolaichuk, tegoroczna stypendystka Programu Kirklanda. Początkowo projekt został zgłoszony przez trzy lubelskie Kirklandystki, ale w trakcie realizacji ich grono powiększyło się o nowych uczestników z tegoż zespołu. Pomysłodawcą projektu była Iryna Tokman – człowiek kreatywny, tryskający energią i entuzjazmem. Siłą napędową, urzeczywistniającą pomysł, był jednak niezawodny, zgrany lubelski zespół: oprócz wyżej wymienionych, byli to Natalia Sabat, Yurii Belskyi, Diana Shelenko, Mariia Kulyk i Olena Pozniakova. Każdy z nich w ten czy inny sposób dołączył do wspólnego dzieła poprzez realizację poszczególnych zadań, a mianowicie: uzgodnienie szkicu do obrazów, zakup materiałów (zarówno do malowania ścian, jak i dekoracyjno-użytkowych – drewnianych zabawek dla dzieci oraz lampki nocnej w kształcie kwiatuszka), przygotowanie ściany do malowania, pomoc w trakcie malowania, lakierowanie ścian oraz sprzątanie sali po zakończeniu robót. Dodatkowo należy wspomnieć o tym, że w malowanie obrazów zaangażowano nawet dzieci dwóch naszych koleżanek – Diany Shelenko i Mariii Kulyk. Kto wie, może właśnie ten projekt w przyszłości zainspiruje młodych wolontariuszy do kolejnych wyzwań, działań przyczyniających się do postępu ludzkości.

Na koniec ogromnie dziękujemy za kredyt zaufania i za bezgraniczne wsparcie Fundacji Liderzy Przemian, w tym Pani Joannie Stanisławskiej, która wbrew różnym komplikacjom darzyła nas przychylnością, ciągle służyła radą i pomocą.

Czy było to łatwe zadanie? Raczej nie – podpowiada racjonalny umysł. Czy warto było podjąć się go? Zdecydowanie TAK! – mówi pełne dobroci i miłości serce lubelskiego zespołu.

Działajcie! Niech świat się zmienia na lepsze jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki😉

Z wdzięcznością i wiarą w lepsze jutro

koordynator projektu Khrystyna Nikolaichuk

wraz z lubelskim zespołem projektowym